نوشتن دیگر برایم سخت شده . کاش فقط این بود ... نفس کشیدن هم اینجا برایم غیر قابل تحمل شده است. حالا می فهمم . الان درست در نقطه ای قرار دارم که با اطمینان فریاد می کشم که می فهمم. من زندگی را می فهمم. و زندگی را در یک سوال ، فقط یک سوال ، می توان یافت ، درک کرد ، و ... بعد اگر جوابی داشته باشی ، آن وقت زندگی را می توان زیست!
نوشتن وقتی برایم مثل کوه کندن شد - سخت و بیهوده- که فهمیدم هر چیز دیگر غیر از نوشتن این سوال کاری عبث و چه می دانم ؟ دور ریختن وقت است. اینها به این سادگی که این متن را می خوانید بدست نیامده. تمام وقتم در این زندان تنهایی به این فکر گذشت. تمام آن ثانیه ها که شصتا شصتا با هم جمع شدند و دقایق را ساختند و بعد ساعت ها را نواختند و بعد بی آنکه خورشیدی که خیلی وقت پیش غروب کرده بود ، دویاره غروب کند ، خطی دیگر بر دیوار کشیده شد تا اینکه من آن سوال را یافتم. آن سوال صحیح را. سوالی که همه چیز را ساده کرد. تمام فلسفه را در خود جمع کرد و بعد برایم نشان داد که همه آنها پوچ و بیهوده اند. سوال ساده ای که تمام معانی را از معنی ساقط کرد.
چرا همه ما خواهیم مرد؟
وقتی این ها را روی کاغذ سیگار نوشتم و از سوراخ کوچک ارتباطم با آلبر ، به دستش رساندم ، می توانستم صدای خنده هایش را از پشت این دیوار های سنگی بشنوم.
...
سلام . جالب بود . به ما هم سر بزنید و ما را از نظرات خود غافل نکنید . خدا نگهدار .
من نمی‌دونم چرا ما آدما باید بمیریم...اما فقط می‌دونم زندگی بین آدمای این دنیا از یه حدی که بگذره واسه آدم میشه جهنم...اگه نمیریم که خیلی اوضاع بی‌ریخت میشه...اگه امید مردن نبود واقعا خیلی رندگیم مزخرف بود..
چند وقت پیش داستان کاچی بعض هیچی نوشته جمالزاده رو خوندم. خیلی جالب بود و با موضوع مرگ.
می خواستم نتیجه اون داستان رو اینجا بنویسم ولی می بینم مزه داستان می ره. پس خودتون برید بخونیدش...
داستان کوتاه است زیاد طول نمی کشد!!!
عجب!
آمّا کو نقدش؟ تحلیلش؟!
سلام
من دو تا وبلاگ دارم که اگه اون ها رو لینک کنی من هم توی هر دو وبلاگ لینک وبلاگت رو قرار می دم:
http://vataneman.blogsky.com
باعنوان:
۩ پشیمون میشی اگه به ما سر نزنی ۩
http://iraneaziz.blogsky.com
با عنوان:
۩ حماقت نکن !! بیا پیش ما ۩
اگه لینک کردی تو قسمت نظرات پیام بذار
به امید لینک کردن شما